Ik had voor het slapen gaan van zowel m'n telefoon als van m'n tablet het alarm ingesteld, want ik moest om 09:30 in het Yeson Voice Centre zijn en had van tevoren besloten om per taxi te gaan, zodat ik niet zou verdwalen. Dus alarmtijd maar ingesteld op 07:00, ontbijt hoefde ik niet en ik had geen idee hoe lang ik erover zou doen met de taxi, misschien was het wel spitsuur, waar vond ik een taxi of misschien kon ik beter de bus nemen. Allemaal dingen waar ik me dan even druk om maak, maar die ook vrij eenvoudig op te lossen zijn. Kwestie van je mond gebruiken, nu kon het nog, en een beetje plannen.
Ik had dus de avond ervoor al aan Sam (één van de medewerkers van het hotel) gevraagd of hij het adres van het Yeson kende en of hij me de volgende ochtend rond 09:00 de weg naar een bus kon wijzen of aan een taxi kon helpen en of ik dan op tijd op het betreffende adres zou aankomen.
Het adres kende hij wel, tijd had ik dan genoeg en hij voegde er enthousiast aan toe: "Is not far, but you can not walk that distance...". Ja , ok super, maar hoe kom ik er het snelst; met de taxi of met de bus? De bus zou ongeveer een half uurtje duren, want ja, die stopt overal. De taxi was beter, daar kon ik zo heenlopen, hij zou me 's ochtends de weg even wijzen.
Zo dat was geregeld ik ging mijn consult in ieder makkelijk redden.
Ik had niet heel lang geslapen en was al ruim voor de wekker wakker, dat is een beetje standaard bij mij, maar gelukkig was toch een stuk fitter dan ik de avond ervoor was. Daarbij had ik een interessante dag voor de boeg, dus ik had er wel zin in! Eerst eens even lekker douchen. Ik was erg benieuwd hoe de douche zou zijn. De ruimte is sowieso niet groot maar alles zit erin, wc, douche en wastafel. Je moet alleen wel even voorselecteren of je de douche gebruikt of de gewone kraan. Vaak hebben de douches in hotels zo'n slap straaltje en is het warm water ook na 5-10 minuten op. Deze niet! Heeft een lekkere harde, brede straal, hangt precies goed gemonteerd zodat ik niet iedere keer nat haar hoef te krijgen (douchemuts was ik natuurlijk vergeten). En als meest verassende element; onbeperkt warm water. Kan hier gewoon net als thuis een half uur douchen. Dit was voor mij in ieder geval een groot pluspunt.
Om 09:00 kwam ik dan ook opgewekt bij de receptie aan om de weg naar de taxi te vragen en daar zat: niemand...!
Ok lichte paniek dus, even een rondje gelopen, de ontbijtzaal gecheckt en toen ik weer terugkwam bij de receptie kwam Sam net aan op z'n fiets. "Good Morning"; zei hij blij. Ik groette beleefd terug om vervolgens direct de weg naar de taxi te vragen. "Ah, is not far", zei hij, terwijl hij zijn fiets even ging opbergen. Ik begon even een dejavuutje aan ons gesprek de avond ervoor te krijgen, toen hij rustig vervolgde:"You go right, you go left en you go right, 5 minutes". Nou dat viel gelukkig mee, het was al wel 09:05 inmiddels, maar dat zou ik wel gaan redden.
En inderdaad een hele rij taxi's schoof daar langzaam voorbij, terwijl er telkens mensen in en uitstapte. Ik stapte in de eerste de beste taxi die vrij was en vroeg enthousiast:"Englisch?". En hoppa één groot vraagteken die man:"Ehh, no Englisch". Gelukkig was ik voorbereid en had ik het adres in mijn telefoon zitten. Die liet ik hem zien, er volgde wat Koreaans gemompel en gelukkig, na ongeveer tien minuten waren we er. Tijdens die tien minuten kreeg ik eigenlijk pas een klein beetje een idee van de werkelijke grootte van deze stad, ik had er op de heenreis van het vliegveld niet echt op gelet, maar in vergelijking met Seoul is Amsterdam eigenlijk gewoon maar een heel klein dorpje.
Ik denk dat de wijk Gangnam, waarin mijn hotelletje ligt en het Yeson Voice Centre dus ook(!), ongeveer even groot is als onze hoofdstad, echt bizar. Ik moest, als ik terugkwam van het consult het blokje waar ik in verbleef, dan ook maar eens goed gaan verkennen, om niet de kans te lopen om iedere keer te verdwalen.
 |
| Je rijdt hier de bocht om |
 |
| En ineens zit je dan hier |
Alles gaat, ondanks dat ze erg aardig zijn, heel formeel en beleefd, eigenlijk precies zoals ik het me had voorgesteld. Na het invullen van mijn gegevens en een stapeltje vragen werd het tijd voor de start van het consult. Eerst een ecg-tje maken; kreeg vier grote klemmen op de polsen en enkels (die kende ik nog niet) en de bekende plakkertjes rond de borstholte, toen bloedprikken. Ecg was goed, de uitslag van de bloedtest hoor ik Maandag. En daarna het gesprek met de dokter zelf. Dr. Kim is een wat oudere Koreaan (van in de 50) en heej, deze spreekt fantastisch Engels, net als Jessie.
Hij begint na een korte introductie allemaal vragen te stellen eerst over mij en ik beantwoord ze allemaal rustig; Dat ik al vanaf m'n vierde weet dat ik eigenlijk geen jongetje ben, dat ik pas een jaar geleden (op m'n 42ste) uit de kast ben gekomen en dat ik zo daarmee zo lang gewacht omdat ik ook graag normaal wilde zijn en een normaal leven wilde leiden. Hij zal het vast al wel honderd keer gehoord hebben, maar toch stelde hij al die vragen weer opnieuw. Daarna kwam het serieuze deel (tenminste voor mij dan). Hij wilde weten wat het probleem met mijn stem was, waarom ik voor chirurgie koos ipv logopedie en of ik me ervan bewust was dat ik al 42 jaar als man aan het spreken was en dat ik om m'n stem echt aan te passen, daar toch ook het eea aan oefeningen voor zou moeten gaan doen. Ik beantwoorde opnieuw zijn vragen en gaf aan dat ook hij toch moest horen dat ik niet echt een vrouwenstem heb en ik totaal geen problemen heb met oefeningen, maar dat ik van mening ben dat die alleen zin hebben als de basis goed is en dat is het bereik en de vorm van je stembanden. Na de vragenrondjes begon hij met aantekeningen maken en moest ik telkens 3 keer "aahhh" zeggen, telkens met een lage, midden en hoge stem (zonder te knijpen).
Dan weer kort, dan weer lang en ten slotte zo lang als ik kon. Ondertussen zat hij maar snel aantekeningen te maken en af en toe stopte hij even om extra goed te luisteren. Zelf merkte ik ook dat ik soms ineens wat inzakte qua diepte of volume of dat er een hapering was, dingen waar je normaal helemaal niet op let. Als afsluiter ging hij even naar mijn stembandjes kijken met een cameraatje, via m'n neus.
Verdovingsspraytje erin even uitzuigen (ja bah) weer spraytje erin en toen cameraatje. Doet dat zeer? Nee eigenlijk niet. Voelde 'm wel even schrapen achter in m'n neus/keel maar daarna voelde ik niets.
Toen mocht ik weer "aaahhh", "eeehhh" etc blèren en toen was de dokter echt klaar. Haha ik was gewoon buiten adem door het produceren van al die geluiden, maar gelukkig waren we er doorheen.
Ik kreeg even in het kort uitgelegd hoe mijn stembanden zich gedroegen en ook hoe ik daar zelf invloed op heb de dokter vertelde dat ik typisch mannelijke stembanden had, lang en dik dus.
We namen afscheid van de dokter en schoven weer een deur op. O ja, natuurlijk Jessie had gezegd dat als er nog tijd was, we eventueel het röntgenonderzoek ook gelijk zouden laten doen.
Maar dat was het dus nog niet. Eerst nog even de computer analyses, zei Jessie......, maar daarvóór, jawel, "The Rainbow Passage" voorlezen voor de camera! Die had ik toch aan moeten kunnen zien komen zou je denken. 1 keer moest ie met m'n normale stem en 1 keer met een midden hoge stem.
Voor de lezers die even niet weten waar dit laatste op slaat, check het op m'n eerste blog onderaan, via de links naar de youtubefilmpjes.
Daarna dus nog de computer analyses; diverse tests op 4 verschillende computers, weer allemaal "aahhh"en "eehhh" klanken moest ik laten horen, kort lang, met en zonder zuurtstofmasker voor m'n mond, met een microfoon, met een slangetje op m'n tong, toen nog 2 keer een ander stuk tekst voorlezen en als laatste ook nog 2 endoscopische analyses met camera. Die laatste waren irritant, want daarvoor moest ik mijn tong ontspannen(!?). Die arts (aardige mevrouw hoor) deed een droog vierkant lapje boven en onder m'n tong zodat ie niet weg kon glijden en zij hem even lekker ontspannen, zo ver mogelijk naar buiten kon trekken. En dan weer "aahhh", "eehhh", produceren. Nee da's lekker terwijl ze aan je tong staan te trekken. Ik heb ook een heel klein beetje ruimtetussen m'n voorste twee tanden onder en daar trok ze precies een stukje van mijn tongetje tussen en ze ging steeds harder trekken voor mijn gevoel. En toen waren we klaar en vroeg ze heel lief of het zeer deed....
"Nee hoor", zei ik en hoppa de tweede test, weer dat hele tongverhaal. Sjonge, dat was niet zo fijn. Ik kreeg daarna wel mooi in superslowmotion te zien hoe mijn stembanden bewogen, dat was wel grappig. Voor hun zijn al die tests en de daaruit komende informatie heel belangrijk om precies te kunnen bepalen hoeveel ze waar weg gaan halen. Het is dus niet zomaar; ga maar liggen en we knippen er 1/3 tussenuit, alles wordt van tevoren exact berekend. Dat wist ik eerlijk gezegd ook niet en dat gaf me wel een nog vertrouwder gevoel. En pijn aan mijn tong...
He he, we waren echt klaar met alle tests en we konden ook terecht voor het röntgenonderzoek. Daarvoor moesten we aan de overkant in een ander gebouw zijn, 2 minuten lopen en een kwartiertje later stond ik weer buiten.
Ik had hongerrrr, mocht natuurlijk 4 uur voor het consult niet eten, dus het laatste wat ik had gegeten was een chippie voor het slapen gaan. Ik vroeg Jessie waar ik even snel een broodje kon eten en gelukkig zat er vlakbij een Franse broodjes zaak. Nou is het wel grappig want ze noemen daar heel veel broodjes French style en dat is allemaal suikerbrood, appelgebak, suikerbrood met extra suiker, die gasten eten veel zoete troep, da's niet normaal hoor. Ik zal later nog eens wat foto's maken als ik er erg in heb. Gelukkig hadden ze ook een soort broodje met kaas, tomaat, pesto en 1 blaadje sla en die heb ik toen maar genomen. Ik kan tot nu toe maar heel weinig fruit en groenten vinden en ik begin m'n ochtendsmoothies eigenlijk wel te missen.
Daarna met de taxi terug naar het hotel. Ff gauw omkleden, makkelijke schoenen aan en de buurt maar eens verkennen.
Snel ook maar even andere kleding aangedaan, make-up natuurlijk niet vergeten, haar even in model gekamd nog even laatste keer voor de spiegel en dan gauw weg.
Oh even m'n handen nog wassen zat nog een beetje poeder op. O ja, had ik al gezegd dat de douche en de wastafel dezelfde aansluiting hebben en dat er een lekkere harde brede straal uitkomt en dat ie net mijn haar niet nat spettert. Dat laatste geldt alleen als je niet voorover staat om je handen te wassen. Ik ging dus toch nog maar niet gelijk de buurt verkennen, ik heb gelukkig geen foto van hoe ik er toen uitzag, maar wel 1 van de douche zodat je de rest zelf wel een beetje kunt invullen
 |
Morgen zal ik met wat footjes even laten zien watnik bedoel met afwisselend terrein, gan nu slapen want het is alweer bijna 0:30.
Weltrusten x
Diana
Geen opmerkingen:
Een reactie posten