Dat was even een vermoeiend gebeuren gisteren. Om half vijf 's-middags zijn we gaan rijden richting Schiphol, moest daar rond half zeven zijn van het reisbureau (nog maar even nagevraagd, want ik ben niet zo bereisd), maar ik heb eigenlijk nog steeds geen idee waarom. Half acht was achteraf net zo goed geweest, maar goed deze vlucht heb ik in ieder geval niet gemist. Ook was ik natuurlijk heel de dag al bezig met vertrekken, dus toen ik aankwam was ik in totaal al wel dik 20 uur in de weer geweest. Dan komen er voor je weggaat ook nog wat afscheidsmomenten voorbij, waarvan ik moet zeggen, dat ik daar zelf onverwacht, behoorlijk van onder de indruk was. En als je dan eindelijk vertrekt, doe je voor je gevoel toch een beetje, voor de laatste keer de deur achter je dicht....
De vlucht was trouwens super, echt een paar top piloten, 2 maaltijden, drinken kreeg je voldoende, ook als je tussendoor wat wilde. Ik zat naast een aardige, goed Engels sprekende Koreaanse jongeman (mijn leeftijd), die weet nu ook wat transgenders zijn. Ik was de eerste die hij ooit ontmoette, hij vermoedde iets toen ik terug begon te praten zij hij beleefd, joh!
Dan komt het he, slapen..... dat is doezelen met heel af en toe een muizenslaapje tussendoor. Dat heb ik toch nog zo'n 5,5 uur volgehouden, dus ik heb in ieder geval even in een soort van ruststand verkeerd.
En toen 2 uur voor de landing kregen we de tweede maaltijd, hmmm lekker hoor! Gebakken aardappeltjes, gebakken eitje met gesmolten kaas erover en champignons met een uitje erbij, stukje appelcake met extra veel suiker erop, broodje erbij en een heerlijke fruitsalade met meloen en appel.
Smaakte super en halverwege de maaltijd hoor ik mezelf ineens denken:"STOMME STOMME TRUT!!! Je mag gvd (sorry, maar ik heb'm al afgekort) 4 uur voor het consult niet meer eten drinken. Stop ermee, NU!!!"
Toen ging ik me dus wel zorgen maken, want Jessie (mijn contact persoon daar) had toen ik vertrok nog niet gereageerd en ik kon niet checken of en hoe het schema eventueel gewijzigd was. Misschien kon ik wel 3 uur later terecht om 16:30, of 's avonds, ik had geen idee, misschien gaan ze daar 's avonds wel gewoon wat langer door of misschien wilden ze wel een uitzondering maken voor patiënten, die door stakende AIR FRANCE pilootjes, te laat aankwamen. Maar al zouden ze dat kunnen en willen, deze ronde had ik dat dus helemaal zelf verziekt. DOM, DOM, DOM.
"Opschieten met die vlucht", dacht ik toen. Ik wilde mn mail checken. We hadden nog 45 minuten te gaan en ik ging stiekem alvast mijn telefoon aanzetten, zodat ik zodra er verbinding was, kon kijken wat en of Jessie geantwoord had. En ja, het kan nog dommer, door stress en een geweldige nachtrust (ja, je moet toch iets de schuld geven) type ik ipv van m'n sim pincode, de code om mijn schermblokkering op te heffen in. Gewoon zonder na te denken, want ja, ik weet heus de code wel. Drie x dezelfde code, er ging geen lampje branden bij de derde keer, totdat ik zag staan: "voer uw puk-code in" en een regel eronder: "voer nieuwe pin in". Ja hoor toen ging de schijnwerper wel aan.
Eigenlijk zouden er nu dus 3 blanco pagina's moeten volgen, want wat ik op zo'n moment allemaal denk en voel en zou willen zeggen is echt niet voor publicatie geschikt, maar ik heb gedaan wat ik altijd doe in zo'n geval als er anderen bij zijn. Even 325 keer rustig en diep ademhalen en daarna berusten in het feit dat ik soms gewoon helemaal niet nadenk.
Vanuit die berusting kan ik het dan ook allemaal wel weer handelen, en ook begon men toen eindelijk langzaam maar zeker de landing in te zetten.
Ik dacht trouwens eerst even dat we boven de maasvlakte 2 vlogen, die Koreanen doen hetzelfde als wij, ze creëren gewoon nieuw land in zee. En het deel erachter wekte bij mij even de indruk dat het land net zo plat was als Nederland. Nou dat het dus niet helemaal plat is laat ik morgen wel zien in mijn volgende blogbericht. Ik ben nu iig blij met de hoeveelheid squats die we tijdens het trainen altijd moeten maken.
En ja, dan ben je geland, ga je eerst drie verdiepingen naar beneden, dan met een soort metro naar de volgende hal, dan weer twee verdiepingen naar beneden waar dan uiteindelijk de koffers opgehaald kunnen worden.
Ben trouwens benieuwd hoe de terugreis gaat verlopen, mag niet praten en Incheon International Airport is gróóót! Maar goed, ik kan schrijven en het schijnt dat veel van de mensen op officiële locaties Engels spreken, tenminste dat zeggen alle Engels sprekende Koreanen die ik tot nu toe tegen ben gekomen (1 in het vliegtuig en het hotelpersoneel), maar dat weten die andere zelf nog niet, heb ik gemerkt.
Veel jongeren doen het trouwens wel o.k. hoor wat betreft Engels, de wat oudere Koreaan moet nog even oefenen denk ik, en juist die kwam ik op het vliegveld het meest tegen. Mijn semi-Koreaanse vriend Michiel had helemaal gelijk, toen hij me dit (ruim van tevoren) al meldde. Ja, ze zeggen voorgeprogrammeerde zinnetjes op en dat dan doen ze dan ook nog (meestal) op het juiste moment, da's op zich ook al best knap natuurlijk, maar goed we zullen het straks wel zien, komt echt allemaal wel goed. Er zijn er meer voor me geweest, toch.... ;-)
In de tussentijd de telefoon van de zaak maar even aangezet om m'n mail te checken, en ja! Jessie had gereageerd; "Vertraging was gemeld aan front office, ze wachtte nog op antwoord....", maar ja, dat maakte voor mij niet meer uit, want ik had de kans om op een later tijdstip die dag te komen zelf al verziekt. Toch heb ik maar gevraagd of ze zo snel mogelijk iets wilde laten horen, en ja hoor, bijna direct kwam het antwoord, een nieuw behandelschema;
Vrijdag Consult met alle testen (wat dat allemaal inhoud schrijf ik morgen), Maandag röntgen onderzoek van bovenlijf en uitslag van de testen van Vrijdag en dan Donderdag, bijna een week later; de operatie. Nou hebben ze vandaag toch ook het röntgenonderzoek erdoor gedrukt en áls er een opening komt zullen ze de operatie ook eerder doen, maar da's afhankelijk van de uitval van andere patiënten, want ja het is druk bij dr. Kim, ze zitten gewoon vol. Normaal gesproken zien ze je ook maar twee dagen; met het consult en op de dag van de operatie. Ik kom gewoon even 4 keer opdraven, want Vrijdag na de operatie wil de dokter me toch nog een keer extra zien. Nou dat schept dan toch wel weer een band he ;-) en je kunt niet zeggen dat ze niet heel erg hun best doen.
Zoals al eerder gezegd, complicaties komen bijna niet voor en de keer dat het wel zo is, komt het eigenlijk altijd omdat de patiënt toch praat/schreeuwt binnen een week. Ik zal me voor deze ronde dus echt aan de voorschriften moeten houden.
Blij en opgelucht kon ik mijn taxirit naar het hotel voortzetten, me eindelijk even opfrissen en op zoek naar iets te eten. O ja en even de pukcode opvragen bij m'n provider, want ja, tijdens het downloaden van de emails van Jessie ging de belbundel van mijn zakelijke telefoon binnen 5 seconden naar 80% verbruikt en weer 5 seconden later stond er 100% verbruikt en moest ik toestemming geven om meer te verbruiken. Dat heb ik toch maar even gedaan, want ik moest ook nog even kunnen bellen om het pukcodeprobleem op te lossen.
Gelukkig heeft de kamer die ik heb geboekt gratis Wifi, dus daar aamgekomen kon ik gelijk het thuisfront even laten weten dat ik veilig mijn bestemming bereikt had. Wifi heb je eigenlijk in heel de wijk waar ik zit beschikbaar, want bijna alle restaurantjes en café's hier bieden het gratis Wifi aan, dus da's dan wel weer handig.
Uiteindelijk om 19:30; Koffer half uitgepakt, even wat vocht bijgetankt, want ja ik had, voor de zekerheid, toch maar niets meer gedronken sinds mijn heldere moment in het vliegtuig. Je weet het namelijk maar nooit.... En toen op zoek naar iets te eten.
Nou, ik kan in ieder geval zeggen dat ik sinds gisteren spontaan met (stalen) chopsticks kan eten.
De receptionist van het hotel had ik gevraagd of ik ergens iets lekkers en echt Koreaans kon eten en zij begeleidde me toen even snel naar een restaurantje één straat verderop. Daar aangekomen vroeg ze me wat ik lustte. Ze serveren daar geroosterd varkensvlees en soepen, waaronder een lekkere pittige soep met zeevruchten en die heb ik toen maar gekozen. Vervolgens heeft zij het voor me besteld, want ze hadden daar alleen maar borden met handgeschreven tekst en prijzen erbij. Ik kon dus geen plaatje aanwijzen en wat betreft het Engels, nou dat wisten we al. Het is echt zo'n restaurantje waar de lokale bevolking heen gaat om te eten en da's altijd authentieker en vaak lekkerder dan wat er in de toeristententjes geserveerd wordt. Ik was eigenlijk ook wel bijzonder nieuwsgierig naar de pittigheidsgraad van het Koreaanse voedsel, mijn oordeel: Ik ging er best wel een beetje van zweten.
Ik kreeg een heerlijk pittig soepie, dat nog pruttelend voor me opgediend werd en kreeg er ook nog wat accessoires erbij om op te eten. Toen schoof ze een doosje open wat op de tafel stond en ja hoor, daar kwamen 2 rvs chopsticks uit en een lepel. Ik vertikte het voorheen altijd om met die dingen te eten, maar nu zat ik daar, als enige westerling, in een zaak vol met lokalen en onder toezicht van de streng kijkende serveerster.....
Ik had echt honger en dacht;"Fuck jullie!" en deed vervolgens gewoon alsof ik al jaren met die dingen aan de gang was en dat werkte nog ook! Ha, ik kan met met chopstickies eten! Nou die lepel was dan voor de soep, dat had ik zelf wel bedacht. En verder zat er ook nog rijst bij in een kommetje. Ik weet hoe ze in China en Japan de rijst met de stokjes uit zo'n kommetje zo de mond in schuiven, maar da's dan echt wel weer oosters eten voor gevorderden, vind ik. Ik heb dat dan ook maar stiekem met de lepel gedaan, iedere keer snel een hapje genomen als er niemand keek....
Dit was mijn dineetje gisteren, kostprijs 7000,- krw (Koreaanse Won), omgerekend nog geen € 5,50
En oh ja, overal krijg je er standaard altijd een kan met water bij en die wordt bijgevuld zo vaak je wilt.
Zit ik vandaag trouwens nog even te googlen om nou eens uit te zoeken wat een beetje de normale etenstijd voor Koreanen is (want er zit echt heel de dag volk in die restaurantjes). Over etenstijd was niets terug te vinden, wel over de lepel: "Koreanen zijn praktisch, rijst eten ze met een lepel.....",
maar goed zo kom je steeds meer te weten, ik ben vandaag ook nog een beetje op verkenning gegaan in de buurt, want ik ben hier tenslotte nog meer dan een week en verdwalen doe je echt zo, tenminste ik wel.
Dit was min of meer wat ik gisteren allemaal heb meegemaakt. Morgen of misschien wel Zondag, afhankelijk van wat ik morgen allemaal weer tegenkom en meemaak vertel ik hoe het consult is gegaan, wat mijn bevindingen zijn van het Yeson Voice Centre tot nu toe en heb ik nog wat leuke anekdotes over de was/douche voorziening op mijn kamer en over het Koreaanse toilet, die laatste moeten we trouwens in Nederland ook maar nemen.
Groetjes weer allemaal, ik ga zo slapen en dan hoop ik morgen van m'n jetlag af te zijn.
Toedels x
Ik had echt honger en dacht;"Fuck jullie!" en deed vervolgens gewoon alsof ik al jaren met die dingen aan de gang was en dat werkte nog ook! Ha, ik kan met met chopstickies eten! Nou die lepel was dan voor de soep, dat had ik zelf wel bedacht. En verder zat er ook nog rijst bij in een kommetje. Ik weet hoe ze in China en Japan de rijst met de stokjes uit zo'n kommetje zo de mond in schuiven, maar da's dan echt wel weer oosters eten voor gevorderden, vind ik. Ik heb dat dan ook maar stiekem met de lepel gedaan, iedere keer snel een hapje genomen als er niemand keek....
Dit was mijn dineetje gisteren, kostprijs 7000,- krw (Koreaanse Won), omgerekend nog geen € 5,50
En oh ja, overal krijg je er standaard altijd een kan met water bij en die wordt bijgevuld zo vaak je wilt.
Zit ik vandaag trouwens nog even te googlen om nou eens uit te zoeken wat een beetje de normale etenstijd voor Koreanen is (want er zit echt heel de dag volk in die restaurantjes). Over etenstijd was niets terug te vinden, wel over de lepel: "Koreanen zijn praktisch, rijst eten ze met een lepel.....",
maar goed zo kom je steeds meer te weten, ik ben vandaag ook nog een beetje op verkenning gegaan in de buurt, want ik ben hier tenslotte nog meer dan een week en verdwalen doe je echt zo, tenminste ik wel.
Dit was min of meer wat ik gisteren allemaal heb meegemaakt. Morgen of misschien wel Zondag, afhankelijk van wat ik morgen allemaal weer tegenkom en meemaak vertel ik hoe het consult is gegaan, wat mijn bevindingen zijn van het Yeson Voice Centre tot nu toe en heb ik nog wat leuke anekdotes over de was/douche voorziening op mijn kamer en over het Koreaanse toilet, die laatste moeten we trouwens in Nederland ook maar nemen.
Groetjes weer allemaal, ik ga zo slapen en dan hoop ik morgen van m'n jetlag af te zijn.
Toedels x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten